Van de westkust naar het meer van Galilea

Die Israelische ontbijten zijn toch niet zo mijn ding helaas. Alles is met tonijnsalade, rauwkost en zure geitenkaas. Geef mij maar gewoon een truttig broodje kaas en een gebakken ei. Gelukkig hadden dit ze ook. Na het ontbijt ging ik met de huurauto richting Akko. Toen ik weg reed was het al 25 graden en het was nog voor 9 uur. Dat word een 'blommig' dagje. Onderweg rij ik langs diverse aquaducten van vroeger. 

In Akko aangekomen blijkt de oude stad nog in diepe rust. Er is nog bijna niets open. Een wandeling over de stadsmuur kan al wel en dat levert mooie plaatjes op. Daarna vervolg ik mijn reis richting Haifa. Onderweg Passeer ik de 'Tunisian Synagoge'. Ik lees het en rij voorbij. Dan laat ik het nog eens op me inwerken. Synagoge. Tunesië.  Man, wat denk ik in hokjes. Er zijn dus ook Tunesiërs die niet moslim en  dus joods zijn!

In Haifa bezoek ik de Bahai tempel. Tot voor ik de eerste keer naar Israël ging had ik over het Bahai geloof nog nooit gehoord. Nu ik er in de morgen langs kwam, kon ik deze tempel bezoeken. Het Bahai geloof is een geloof die er vanuit gaat dat niemand de echte religieuze waarheid heeft maar dat alles samen het ware is. Er is 1 God en Mozes,  Christus, Boeda en Mohammed zijn allen boodschappers van God. Het Bahai geloof is de jongste religie in de wereld en heeft vele malen meer aanhangers dan ik dacht. En dan spreek je over miljoenen. Ik krijg bij de tempel een folder waar hun geloof in uitgelegd staat. Indrukwekkend, prachtige normen en waarden; het streven naar menselijke perfectie en een geoliede maatschappij. Op m'n sokken treed ik de tempel binnen die vol hangt en ligt met Perzische tapijten. De tuinen rondom de tempel zijn indrukwekkend. Alles perfectionistisch. 

Ik rij verder het Karmelgebergte in en stop mij het Stella Mariska klooster en kerk. Hier onderin de kerk is een grot waar de profeet Elia geschuild heeft toen hij moest vluchten voor Koningin Izebel toen deze hem liet vermoorden (boek 1 koningen van de Bijbel).
Deze plaats is al jaren een pelgrimstrekpleister. Voor het klooster stond hier al een byzantijnse kerk. De opgravingen en restanten zijn in het klooster te bezichtigingen. En velen zullen misschien denken: "was het echt hier en geen 100 meter verderop"? Dan zeg ik: "wat doet het er toe"? Of het hier of 100 meter verder is doet niets onder aan de symbolische waarde en daar gaat het om lijkt me. Alle heilige geschriften zoals Bijbel/Thora zijn ook niet altijd even duidelijk. Al vanaf de begin christelijke tijd worden op bijzondere plaatsen kerken gebouwd. En die staan er nog!

Nu wil ik verder het Karmelgebergte in richting Nazareth. Echter heb ik even pech. Mijn auto wil onder geen mogelijkheid nog starten. Na een half uur telefoontikken a €2,29 per minuut wordt er hulp uit Haifa gestuurd. Na een uur is er nog niemand. Nog maar eens bellen en ja hoor, na 2 uur komt er iemand aangereden op het gemakje. De accu is kapotDeze wordt vervangen en ik kan gelukkig weer verder. Ik maak nog een stop bij Hai-Bar Carmel en rij vervolgens naar En Afek. Wow wat is dat een geweldige mooie oase/stuk natuur! De meeste toeristen komen voor de 'religieuze poppenkast' maar vergeten hoe mooi de natuur van Israël eigenlijk is.

Afgelopen dagen valt me op dat er overal extreem veel gebouwd wordt. Het verbaast me hoe sommige plekken in 5 jaar tijd gegroeid zijn. Overal zijn hijskranen waar ik ook rond kijk. De hoogste torenflats rijzen aan de horizon. Dit moet ook wel al die joodse migranten van over heel de wereld die in Israël komen wonen!

Omdat ik vandaag (weer) veel tijd verloren heb moet ik Zippori en Nazareth voorbij sjeezen om voor de donker in Tiberias te zijn. Ik breng nog een bezoek aan de Tomb of Rabbi Meir Ba'al Hanes. Daar is het een drukte van jewelste. Er zijn 'diensten' gaande, er worden een tig kaarsjes aangestoken, iedereen heeft eten mee en iedereen mag aanschuiven. Wat een gezelligheid. Ik word ook uitgenodigd voor een borrel en eten maar ik voel me wat opgelaten als enige 'outsider' die geen ivriet (hebreeuws) spreek, dus ik pas. Jammer.

Als afsluiter van de dag eet ik kalkoensawarma, falafel en een gefrituurde pita met Za'atar. (Eens geroken en geproefd, vergeet je nooit meer)! Daarna nog een lekker ijsje aan de boulevard van het meer van Galilea. Rust is er niet bij. De Midden Oosterse housebeats schallen van Tiberias naar Kapernaüm en terug, maar ach,   vertier moet er ook zijn.