Terug naar Tel Aviv

Terug naar Tel Aviv, dat is vandaag het plan. De sjabat (de rustdag) is nu echt voorbij. Het is zondag, de eerste dag van de Israëlische werkweek. Maar voor ik ga rijden, eerst nog lekker ontbijten en een dompeltje in dat dode water. Daarna check ik uit en vertel ik aan de receptioniste dat ik ontdekt heb welke huidziekte ik heb opgelopen hier in dat prachtige oord. Het zijn namelijk beten van bedwantsen over heel mijn lijf. Over een enorm hardnekkig zwemmerseczeem  met diepe kloven in 1 dag zal ik maar zwijgen. Verder was het goed te vertoeven hoor, absoluut niets te klagen. Maar ja, ik ben niet de enige die niet het perfecte scheppingswonder is wat hier rond loopt. Kamer 102 wordt gecheckt op bijtgrage beestjes. En de rekening? Die mag ik gewoon betalen.
Bij het wegrijden kijk ik nog een keer achterom, naar de symbolische zandloper van de aarde en ga onderweg richting Be'er Sheva. Onderweg rij ik langs allemaal bedouiendorpen. Her en der zie ik schapen- en geitenhoeders met hun kudde. Bij Be'er Sheva maak ik nog even een stop, want een rit van de dode zee naar Tel Aviv, duurt al snel 3 a 4 uur. Het zijn geen snelwegen van 130 km per uur helaas.

In de auto dacht ik nog eens na over Avi die ik sprak en het kleine dorpje aan de grens met Gaza waar hij woonde. Ik was in de buurt en ging eens kijken. Gewoon uit nieuwsgierigheid om eens te ervaren hoe is om te leven in een broeinest. Helaas kom je die dorpen, die zo dicht bij Gaza aan de grens liggen, niet eens binnen als je er niets te zoeken hebt. Rond heel de Gaza-strook ligt een soort zone, waar je als toerist niet hoeft te komen. Je word constant in de gaten gehouden. Overal staan slagbomen.
Ik sla het weggetje achter 'de zone' in om daar naar een natuurreservaat te gaan, om eens even de neus te luchten en de benen te strekken. Ik rij langs een groot veld waar watermeloenen geteeld worden. Ik stap uit de auto en ga een stukje het land op om te kijken. Even later stopt er een auto die vraagt wat ik dan hier te zoeken hebt. Ik zeg: "niets, maar ik wilde even naar de watermeloenen kijken en er een foto van maken". Verbaast kijkt men en dan roept er een: "Why"? "Just because, omdat ik het mooi vind en het niet elke dag zie", zeg ik. Toen reden ze door. Het was net nog niet "ophoepelen hier!" Al voelde dat wel zo.

Via de kust van Ashkelon rij ik naar Ramla. Ashkelon is de plaats waar Simson en Delilah vroeger hun optrekje hadden. En Ramla is de enige stad die door de Arabieren in Israel gesticht is.

Vervolgens rij arriveer ik in Tel Aviv. Deze week is het prideweek met vrijdag de parade. Het zijn overal regenboogvlaggen. Het is nog heerlijk 24 graden in de avond wanneer ik lekker even op een bankje zit. Er komt iemand naast me zitten waar ik mee in gesprek raak. Voor de verandering heet deze man Avi. Hij is 50 jaar en woont in Tel Aviv. We hebben een leuk gesprek en hij vertelt dat hij vroeger Joods was. Nu niet meer. Hij gelooft niet meer. De attitude achter het Jodendom bevalt hem helemaal niet. We hebben het wat over de overeenkomsten en verschillen tussen Jodendom en Christendom, waarop Avi een verhaal vertelt wat hij vroeger mee kreeg in zijn strenge Joodse opvoeding. Dit verhaal heeft er onder andere mee te maken waarom Joden niet in Jezus als zoon van God geloven.
Avi vertelt dat volgens het Joodse verhaal, Maria maar niet zwanger wilde worden van Jozef. Elke dag ging zij naar de ... (hebreeuws begrip), een heilige plaats voor joden bij de tempel. Elke dag bad ze tot God of ze zwanger mocht worden, echter werd ze maar niet zwanger. Elke dag kwam zij op die heilige Joodse plaats waar ook de hoogste cohen (de hogepriester) altijd was. Hij was op de hoogte van haar probleem en waarom ze altijd kwam bidden. Er bloeide iets van verlangen op tussen Maria en de cohen. Zij hebben seks met elkaar gehad en Maria werd zwanger. Omdat binnen de Joodse cultuur het absoluut 'not done' is dat Maria buiten haar huwelijk zwanger werd en omdat het absoluut 'not done' is dat een hogepriester hieraan schuldig is, hebben ze samen besloten om te spreken dat God haar zwanger had gemaakt. Ergens heeft dit verhaal zich uitgelekt. Vandaar dat iedere jood in die tijd wist, dat Jezus gewoon een 'aardse vader' had en dus ook niemand wilde geloven over een onbevlekte ontvangenis of dat Jezus de zoon van God was.

Een bijzonder verhaal. Ik weet niet of iedere Jood zo er op deze manier tegen aan kijkt, maar zulke verhalen laten mij wel inzien, hoe het Jodendom denkt en in al die jaren zich ontwikkeld (heeft).

Morgen nog een dagje Tel Aviv. Dinsdag inpakken en terug naar huis. Ik heb er zin in. Lekker naar Erwin en Benthe. Mijn thuis!