Op naar Noord Galilea

De paspoort-knip-en-plak-workshop is vanwege financiële redenen per direct gestopt. De kosten bedroegen 553 shekel (= €130). En dan zullen we over de kosten van de pasfotos maar zwijgen. En zo'n hele ochtend vertoeven op de ambassade is ook niet alles. Gelukkig waren ze meewerkend ondanks dat ze eigenlijk gesloten waren. Het kostte wat (bus)tripjes naar Ramat Gan, pasfoto's maken etc. Hopelijk is dit voor deze vakantie de laatste strubbeling. Als het mee zit dan heb ik mijn nieuwe paspoort over twee weken. Als het tegen zit, dan.....

Nu kon ik de huurauto op gaan halen en daar had ik een meevaller. Ze hadden geen kleine autootjes meer dus ik kreeg een grote slee! Wat een bak. Het was nog een automaat ook. Na 2 blokjes rond moest ik de garage al bellen. Ik kreeg de auto niet meer gestart. Het komt niet zo vaak voor dat ik in een automaat rij. Maar ik wilde nu echt weg, even rust, uit de drukte van Tel Aviv. Gelukkig kon ik na 2 telefoongesprekken de auto weer aan de praat krijgen. Weg! Daar ging ik dan!

Ik had het nationale park Beit Shearim op mijn verlanglijstje staan. Dit ligt niet in het huidige dorp Beit Shearim maar in het dorp Qiryat Amal. Gelukkig had ik 'Maps' geïnstalleerd op mijn telefoon zodat ik er op de kortste manier kon komen.
Beit Shearim  was in de 2e eeuw na Christus een stad in de vlakten van Jizreël. In 135 na Christus werd het Sanhedrin uit Jeruzalem verjaagd en besloten zich in Beit Shearim te vestigen. Aldaar is de Misjna opgesteld. (Mondelinge Thora met commentaren van 120 joodse geleerden).
Beit Shearim werd na verwoesting een soort van begraafplaats in catacomben in een berg.
Omdat belangrijke joden hier begraven werden, werd er door de joodse bevolking vroeger ook wel gezegd: "als je hier begraven wordt, is hetzelfde als onder het tempelaltaar". Deze catacomben zijn erg indrukwekkend om te zien.

Na dit bezoek besluit ik verder te rijden naar Nahariyya. Met een lang 'verspeelde' ochtend is het al snel laat. Ook wordt het hier stukken sneller donkerder dan thuis. (Oh Echt?)

Het hotel in Nahariyya was even zoeken. Dit blijkt in een shoppingmall te zitten. Tja, daar verwacht je zoiets niet. Na een lekkere pita falafel en pita schapenflees keur ik nog een rondje tot aan het strand en boulevard. Dan kruip ik terug mijn hotel kamertje in. Eens uitzoeken wat de dag morgen mij gaat brengen.