Wat een verrassende dag vandaag.

Wat een diverse dag weer vandaag. Ik nam me voor om me te onthaasten en te ontstressen en niet 20 dingen op het programma te zetten terwijl je er maar eigenlijk 5 kan doen. Ik begon eens met een bakje koffie. Dat had ik nog niet gedronken sinds ik hier was.

Na m'n koffie met een heerlijk peperduur stukje cheesecake ala 7 euro, wandelde ik naar de berg Sion, via de Armeense wijk. Ik liep via de Sionspoort naar de Dormitiuskerk om nog eens even mijn stamboom te checken. En jawel, hij ligt er nog! Onder deze kerk is een crypte war de maagd Maria gestorven is. Sindsdien is dit een heilige plek geworden. We draaien weer in een zelfde verhaal als met de meeste heilige platsen in Jeruzalem. Op de heilige plekken worden vroeg christelijke kerken gebouwd of uitgehouwd, deze worden in oorlogen verwoest, kruisvaarders bouwen weer een byzantijnse kerk, welke in het Islamtisch bewind gesloopt wordt, waarna later weer een kerk opgebouwd wordt. Even heel kort door de bocht, maar door deze geschiedenis is het een mengelmoes van oud en nieuw door elkaar! Ook hier weer.

 Op de berg Sion is ook het graf van David. Dit graf is een lege tombe en men weet niet eens zeker of David hier op de berg Sion begraven ligt. Echter maakt dit qua bezoekers niet uit en voor Joden is het echt een heilige plek. Naast het graf van David, is de kamer waar Jezus het laatste avondmaal vierde met zijn discipelen. Deze kamer wordt al eeuwen als heilige plek gezien. Er is een kerk bijgebouwd geweets, echter is deze verwoest. Onder het Islamtisch bewind is in deze zaal zelfs een moskee ontstaan; dit kun je nog steeds zien, omdat de mihrab er nog steeds ingenesteld is. Sinds de kruisvaarderstijd is dit weer in ere hersteld.

Aan de berg Sion is ook de kerk van Petrus. Gisteren vertelde ik in het blog over het paleis van Kajafas. Op deze plek heeft Petrus 3 x gelogen, dat hij niet bij Jezus hoorde en hem niet kende. Ook heeft waarschijnlijk Jezus nog enige tijd daar opgesloten gezeten in de gevangenis onder het paleis van Kajafas. Uiteraard is het paleis in het jaar 70 zoals geheel Jeruzalem verwoest. Echter zijn er de resten nog steeds zichtbaar. Grote kans dat Jezus dus op deze trappen heeft gelopen en hier opgesloten heeft gezeten. De vroege christenen hadden van deze plek ook een kerk gemaakt, dit kun je nog zien aan de (vierkante) kruizen in de muren en het plafond. 
Terwijl ik daar in de tuin loop, doe ik toch een mooie vondst! ik vind een mozaieksteentje, wellicht uit het paleis van Kajafas. Die steek ik snel in mijn zak.

Ik loop via de Sionspoort door de Armeense wijk, naar de Joodse wijk. Voor ik daar ben maak ik nog een stop bij de St. Marcus kerk. Deze kerk is in bezit van Armeense christenen. Ze hebben daar een icoon van Maria hangen wat al 2000 jaar oud is. Tevens hebben ze onder de kerk een zaal waar het laatste avondmaal gevierd zou zijn (huh? nog een? Ja nog een! rara wat is waar! Al is het voor de Armenen duidelijk). De priester geeft uitleg in de kerk. Hij staat open om vragen te stellen. Iemand vraagt aan hem hoe lang hij hier al woont. Hij woont er 9 jaar, daarvoor in een klooster in Zwitserland en daarvoor in Holland, in Enschede. Ik word nieuwsgierig en begin in het Nederlands tegen hem te praten. Hij kan Nederlands dus! We hebben een kort gesprek en vertelt dat hij nog regelmatig in Nederland komt. Zijn ouders wonen nog steeds in Enschede.

Over de daken loop ik naar de Joodse wijk. (Over de daken? Ja in Jeruzalem kan dat!) dat scheelt een heel stuk. Je hoeft de souq niet door en ook geen trappen op en af. Even over de daken en je bent zo aan de andere kant.  Nog even een prachtige panorama schieten.

In de Joodse wijk bezoek ik het Wohl archeologisch museum. Dit zijn opgravingen van de ' Herodian Quarter' , een wijk uit de tijd van de tweede tempel. Dus rond de jaren van Jezus' leven. Na de 6 daagse oorlog in 1967 besloot men om de boel in de Joodse wijk eens grondig en goed aan te pakken. In 1972 werden toen deze fundamenten bloot gelegd. Er is uiteraard overheen gebouwd, maar de gehele kelder van alle gebouwen is gewijd aan de opgravingen. Daar ligt alles er nog bij zoals het was. Het bijzonderste vond ik, dat men zelfs roet en zwartgeblakerde stukken hout heeft gevonden van de verwoesting van Jeruzalem en de tweede tempel in het jaar 70. Dit kun je op de foto's nog goed zien. Buiten het Wohl Museum staat een levensgrote menora kandelaar van goud. Er staat bij dat deze staat te wachten tot wanneer de 3e tempel herbouwd is. Zowel Joden als Christenen geloven dat er een 3e tempel gebouwd zal worden en dat Jezus dan (terug) zal komen naar de aarde. Waar die 3e tempel moet komen? Op het tempelplein natuurlijk. Hier staan nu nog de rotskoepelmoskee en de al aqsa moskee. Deze zijn nog niet zomaar weg, dat zal nog wat voeten in de aarde hebben. Tot die tijd staat die menorah daar te wachten, totdat het zover is.

In de Joodse wijk loop ik langs de muurresten van de oude muur van Jeruzalem, dus ook in de tijd van Jezus. Deze resten zijn her en der in de stad te bezichtigen. Archeologisch bewijs dus, dat het Golgota en het graf van Jezus dus vroeger buiten de muren stond en nu niet meer. Ondertussen geniet ik van een prachtconcert van 2 'beperkte' dames. De een speelt accordeon, de ander zingt en het trekt nergens op. 
Prachtig! Dat geeft mij een lach van voldoening en is vertederend om te zien.

Via een ander Nederlands koppel hoorde ik dat er een Joodse feestdag was vandaag. Ik ben eens gaan zoeken welke dag, echter denk ik dat dit een feestdag is voor de ultraorthodoxe joden die ook veel leren gericht op de Kabalistische mystiek. De feestdag heet Lag Baomer. Wil je meer weten? Even googlen.
Ik ga naar de wijk Mea She'arim, waar het een drukte van jewelste is. Rijen met rijen bussen staan geparkeerd of stoppen. Er stappen allemaal orthodoxe joden uit. Overal wordt vuur gestookt en gedanst. Zo nieuwsgierig als ik ben neem ik eens een kijkje.
Een heftige danceparty is er niks bij. De speaker staan op luide decibellen wat duidelijk boven de grens zit. Iedereen gaat uit zijn naad en plaat. Van folklore, tot bubbling beats, hiphop en dance.  Verbazingwekkend. Wel MEN ONLY uiteraard. De vrouwen stonden er bij en keken er naar op een behoorlijke afstand. Ik word wat bekeken omdat ik de enige ben die niet met bolhoed loopt en niet in zwart wit is. Enkele begroeten mij met een hand. Maar ik mag er van genieten. Schitterend. Wat een verrassende wending gaf dit aan mijn dag!

Na 2 uur hossen en springen, stinkend naar de rook van alle vuren, loop ik nog even langs het lightfestival. Dat was tenslotte mijn eerste plan. Gelukkig is dat morgen ook nog.  Bij de Jaffastreet staat een orthodoxe jood met een gitaar wereldse popliedjes te zingen! Ik weet niet wat ik hoor en zie. Dat is toch wel 'not done' in de gemeenschap? Hotel California, breaking the Wall, Stairway to Heaven, een heel repertoire komt voorbij. En ik ben niet de enige die het bijzonder vind. Het hele amfitheater zit binnen mum van tijd vol. Die vent verdient bakken vol met geld. Een groepje andere orthodoxe joden stapt op hem af om te zeggen dat het niet kan, maar de man speelt door. Andere joden die de man een muntje toewerpen worden door hen aangesproken. Als het Sanhedrin staan ze de man te verachten en te veroordelen. Echter stoppen zijn liedjes telkens onder een daverend applaus.

Nu terug in mijn appartement is het 12 uur en gaat de muziek nog eens aan. Die joden hebben er nog geen genoeg van. Volumeknop op oerend hard a 110 decibel en gaan met die banaan!